A Farm Revisited – Old House Journal Magazine

2 Μαρτίου, 2023 0 By admin

Το Farmland βρίσκεται στο DNA του αρχιτέκτονα τοπίου Doug Hoerr στο Σικάγο. έχει μια έμφυτη σύνδεση που ξεπερνά τις σειρές των καλλιεργειών και τα μπέσελς των προϊόντων. Γνωρίζει τη συγκοπή της γης και πώς ενώνονται οι θάμνοι για να μειώσουν τον άνεμο, ενώ τα μεγαλοπρεπή σκιερά δέντρα απλώνουν τα μέλη τους στα ανοιχτά βοσκοτόπια.

Ένα άλσος με πλατάνια προσφέρει σκιά στα γαϊδούρια. 250 ορτανσίες σχηματίζουν έναν φράκτη δίπλα στον αχυρώνα.

Οι φάρμες εξηγούν πώς οι αναγνώστες εισόδου τους μας επιτρέπουν να γλιστρήσουμε σε μια σκηνή, ρίχνοντας υπαινιγμούς για τη βύθιση που θα ακολουθήσει. Τα αγροκτήματα ορίζονται από τους φράχτες και τους πέτρινους τοίχους που τμηματοποιούν το χώρο, στέλνοντάς μας σταθερά και με ασφάλεια εκεί που πρέπει να πάμε, ενώ προστατεύουν τα ζώα που τρέφονται από τη γη. Μεγαλώνοντας σε ένα αγρόκτημα στα Μεσοδυτικά, ο Doug Hoerr (προφέρεται «λαγός») γνωρίζει τις περιπλοκές της γεωργικής γης από μέσα προς τα έξω.

Για να γειώσει ένα υπάρχον θερμοκήπιο και οπωρώνα, ο Hoerr Schaudt πρόσθεσε πέτρινους τοίχους και ύψωσε κέδρους.

Αλλά κάθε φάρμα είναι διαφορετικό. Συχνά οι απόηχοι του παρελθόντος εξασθενούν με την πάροδο του χρόνου. Αυτό συνέβη όταν το 2009, η Hoerr Schaudt, μια διεθνούς φήμης εταιρεία εξωραϊσμού, επικοινώνησε από τους ιδιοκτήτες ενός αγροκτήματος 60 στρεμμάτων στο Ρόουντ Άιλαντ. Ο Hoerr Schaudt σχεδίασε δημόσια πάρκα καθώς και οικιστικά ακίνητα σε όλη τη χώρα, αλλά ο Διευθυντής Hoerr δεν έχασε ποτέ τη μαλακή θέση του για τις φάρμες εργασίας. Δεν δίστασε πριν πάρει μια πτήση ανατολικά. «Έπρεπε να δω αν το έργο ήταν κατάλληλο», λέει ο Hoerr για την αρχική επίσκεψη. Την ώρα που είδε τον αχυρώνα των γαϊδάρων που καλωσορίζει τους πάντες κατά την άφιξη, ήταν στο πλοίο.

Τα μη ανθεκτικά φυτά σε γλάστρες διαχειμάζουν στο θερμοκήπιο. υπερυψωμένα κέδρινα κρεβάτια κρατούν κομμένα λουλούδια.

Ο Hoerr είχε πολλούς λόγους για να αναλάβει αυτή την πρόκληση. Το πιο σημαντικό ήταν οι κοινοί στόχοι και η άμεση συμφωνία μεταξύ όλων των συντελεστών του έργου. «Θέλουμε να διατηρήσουμε τη γη προσγειωμένη», δήλωσαν οι ιδιοκτήτες, εξηγώντας την απόφασή τους να ανανεώσουν το τμήμα τους σε ένα θέρετρο που ανήκει στην οικογένεια εδώ και δεκαετίες. Η προσέγγισή τους ήταν να εμβαθύνουν στην ιστορία της φάρμας, πέρα από τη χρονολογία της κληρονομιάς τους. «Ο στόχος ήταν να συνδεθεί αυτή η γη με αυτό που ήταν πριν από εκατό χρόνια», εξηγεί ο ιδιοκτήτης. «Θέλαμε η γη να βρει την ψυχή της.

Οι αρχιτέκτονες τοπίου έχουν δημιουργήσει μια χειραψία μεταξύ του σπιτιού και του εδάφους: μια πέτρινη βεράντα συνδυάζεται με τριαντάφυλλα «The Fairy» και λουίζα «Homestead Purple».

Ήθελαν επίσης να εξατομικεύσουν τον χώρο. Αν και η ιδέα της αγροικίας είναι αναπόσπαστο στοιχείο σε κάθε στοιχείο και συνολική θέα, οι ιδιοκτήτες είναι βαθιά ερωτευμένοι με τους κήπους. Αυτή η τάση αντανακλάται σε όλο τους το τοπίο, αλλά με μια γήινη ανατροπή. Ένα πέρασμα στη Βρετανία ενίσχυσε την ανάγκη τους για περιγράμματα λουλουδιών που καλύπτουν τους διαδρόμους, εκτός από τα παρτέρια και τις φυτείες θάμνων που συρρέουν γύρω από την ενημερωμένη αγροικία και τον ξενώνα. Αυτό το αξιαγάπητο χαρακτηριστικό δίνει σε αυτή την ιδιότητα την ατομικότητά της. Οδηγεί επίσης στον απώτερο στόχο του, χρησιμοποιώντας κάθε λουλούδι στις εγκαταστάσεις για να ταΐσει τους επικονιαστές. «Θέλουμε αυτή η γη να μοιραστεί τα κεφάλια και τις καρδιές μας», λέει ο ιδιοκτήτης, συνοψίζοντας μια προσέγγιση γιν και γιανγκ που συνδέει τη διατήρηση και την προνοητική διαχείριση. «Θέλουμε να κάνουμε περισσότερα και να διευρύνουμε τον ορίζοντα».

Ένας αναδρομικός και ρομαντικός κήπος εξοχικής κατοικίας με ανθισμένα μονοετή και πολυετή φυτά μαλακώνει τον ξενώνα.

Ο Nick Fobes είναι ο συνεργάτης της Hoerr Schaudt που παρακολουθούσε με τεχνογνωσία και σχολαστικότητα τη λεπτομέρεια σε όλο το έργο. Εξηγεί τις φάσεις μεταμόρφωσης ενός έργου που κοιτάζει προς τα πίσω και προς τα εμπρός στο χρόνο: «Για να μετατραπεί το ακίνητο ξανά σε αγρόκτημα, ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα δίκτυο από φράχτες αγροκτημάτων και τοίχους από πέτρες. Περιγράφοντας το σχέδιο, λέει ότι αποκαλούν το διάδρομο που συνδέει την κυκλοφορία των πεζών «σπονδυλική στήλη». είναι η μόνη ευθεία γραμμή στο σημείο. Για να φτάσετε σε αυτή τη ραχοκοκαλιά ή τον πυρήνα, ο δρόμος εισόδου έλαβε μια ελαφριά καμπύλη S, ενώ η αρχική λωρίδα εισόδου έμοιαζε περισσότερο με μια ευθεία ράμπα, λέει ο Fobes. Η είσοδος είναι το προοίμιο μιας συνολικής αυξημένης αλλά υποτιμημένης εμπειρίας.

Από το χώρο στάθμευσης, μια κεντρική «ραχοκοκαλιά» που οριοθετείται από φράκτες κιβωτίων και πολυετή κρεβάτια δημιουργεί έναν άξονα.

Όταν άρχισε να εργάζεται στον σχεδιασμό κήπων τη δεκαετία του 1980, ο Hoerr πέρασε ένα σαββατοκύριακο στη Βρετανία μελετώντας με μερικούς από τους μεγαλύτερους κηπουρούς της εποχής μας, χτίζοντας τις γνώσεις του για τις εφαρμογές φυτών για να συμπληρώσει τη θεωρία του σχεδιασμού. Αντίστοιχα, μια δυνατή και μυώδης κηπουρική βρίσκεται στο επίκεντρο του γενικού σχεδίου, ξεκινώντας από τις περιοχές ορατές από τον αναγνώστη εισόδου. «Όχι μόνο αναπροσανατολίσαμε τον χώρο περιπάτου, αλλά του δώσαμε και μια αίσθηση μυστηρίου χρησιμοποιώντας σκυλόξυλα, τουλίπες, λάιμ, ροδόδεντρα και άλλα ξυλώδη φυτά. Υπάρχει μια αντίληψη της αγριότητας και της τυχαιότητας, αντλώντας έμπνευση από αυτό που υπήρχε εκεί», λέει ο Hoerr. Στο σημείο παραδόθηκαν σαράντα φορτηγά με δέντρα επιλεγμένα με το χέρι.

Ένα espalier αχλάδι δημιουργεί ένα κάθετο χαρακτηριστικό στους τοίχους του γκαράζ.

Τα δέντρα της ιδιοκτησίας έχουν επίσης μετακινηθεί σχολαστικά για να επιτρέψουν σε κάθε δείγμα να εξελιχθεί τελικά στον πιο δυνατό εαυτό του. Παράλληλα, έχουν οριοθετηθεί περιβόλια, φυτεύτηκε περιβόλι και δημιουργήθηκαν χώροι εργασίας. Ένας αχυρώνας κληρονομιάς έχει μεταφερθεί από το Βερμόντ και έχει στηθεί σε αυτό το οικόπεδο, όπου είναι απόλυτα συνεκτικό.

Οι ορτανσίες Astilbe, «Nikko Blue», οι ελλέβορες και οι οικοδεσπότες αναπτύσσονται κάτω από σκυλάδικα κούζα και σέρβις.

Το τοπίο του Ρόουντ Άιλαντ κάνει τη δουλειά του να είναι φάρμα. Ένα ζευγάρι διασωθέντα μικροσκοπικά γαϊδούρια της Σικελίας ζουν εδώ για χρόνια. ένα μεγάλο χωράφι με σανό τους ταΐζει. Εμπνευσμένος από την ποσότητα των λουλουδιών που ανθίζουν στην περιοχή, ο ιδιοκτήτης δημιούργησε ένα μελισσοκομείο με 40 κυψέλες και τελικά γοητεύτηκε από τις μέλισσες. «Με όλα τα λουλούδια μας, το μέλι έχει μοναδική γεύση. Και μέσα από την αλληλεπίδρασή μου με τις κυψέλες, συνειδητοποίησα ότι οι μέλισσες είναι καταπληκτικά πλάσματα», λέει ο ιδιοκτήτης. Το προϊόν τους ονομάζεται Bad Ass Honey. Εμφιαλώνουν 2.000 έως 3.000 λίβρες μέλι το χρόνο και το πωλούν σε όλη την περιοχή.

Ο δρόμος προς τον αχυρώνα καμπυλώνεται γύρω από παρασυρόμενα κωνοφόρα, μαργαρίτες Shasta και ορτανσίες «Annabelle».

Το έργο κέρδισε στον Hoerr Schaudt το Βραβείο Bulfinch 2022 από το Ινστιτούτο Κλασικής Αρχιτεκτονικής και Τέχνης. Το όραμα συνεχίζει να εξελίσσεται. Έχοντας εργαστεί με αυτό το αγρόκτημα από το 2010, ο Hoerr Schaudt συνεχίζει να προσθέτει στοιχεία που εστιάζουν σε έναν μεγαλύτερο στόχο. Ο ιδιοκτήτης συνόψισε την αποστολή του: «Στόχος μας είναι να κρατάμε τα πόδια μας στο έδαφος. Αυτό που κάνουμε και πώς το κάνουμε επηρεάζει τον κόσμο γύρω μας.